II LO szlakiem Jana Pawła II do Kalwarii Pacławskiej
28 maja już po raz 17. młodzież i nauczyciele II LO w Przemyślu wybrali się na rajd szlakiem Jana Pawła II do Kalwarii Pacławskiej. Pomysłodawczynią i organizatorką wędrówki jest pani wicedyrektor, Agata Trzpis. Wycieczkę niebieskim szlakiem Jana Pawła II poprowadziła pani Aneta Świetlicka. W tegorocznym rajdzie wzięło udział prawie 200. uczniów i liczne grono nauczycieli. Wycieczka zakończyła się mszą św., którą odprawili szkolni katecheci, ks. Krzysztof Żyła i ks. Piotr Porada, a następnie ogniskiem.
Rajd szlakiem Jana Pawła II wpisuje się już w tradycję naszej szkoły. Jest okazją do integracji szkolnej społeczności i podziwiania przyrodniczego bogactwa Pogórza Przemyskiego.
Nazwa szlaku nawiązuje do licznych górskich wędrówek Karola Wojtyły jako ucznia, później księdza, biskupa i kardynała. Wędrował po Beskidzie Żywieckim, Beskidzie Małym i Sądeckim, Tatrach, Gorcach, Pieninach, Beskidzie Niskim, Bieszczadach i Sudetach. Jako Papież bywał częstym gościem w Alpach. Ale najbliższe sercu Papieża były Tatry, a w nich - jak można sądzić po liczbie powrotów - dwa miejsca: Dolina Chochołowska oraz Wiktorówki na skraju Rusinowej Polany, z kaplicą "Królowej Tatr" - Matki Boskiej Jaworzyńskiej. Wędrował po górach jako turysta i narciarz. Rzadko sam, najczęściej w grupce przyjaciół lub z młodzieżą. „Dla nas był to czas ogromnej wolności wewnętrznej.” – wspominają uczestnicy tych wypraw
Od początku lat 50. i 60. w górach pojawiał się niemal każdego roku, latem i zimą. Jako Papież powracał w polskie góry w 1983 i 1997, a w 2002 roku oglądał je z pokładu śmigłowca. Jan Paweł II był Honorowym Przewodnikiem Tatrzańskim, honorowym członkiem PTTK, Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz Związku Podhalan.
„Człowiekowi potrzebne jest piękno krajobrazu” - powiedział Karol Wojtyła, a w jednym z wierszy napisał:
Zatrzymaj przez chwilę wzrok na kroplach świeżego deszczu;
Oto w nich skupia swój blask cała zieleń wiosennych liści,
Tak że wszystkie prawie ciążą w kroplach, w granicach własnych się nie mieszczą (…).
Jesteś tak głęboko w światłości rzeczy, że musisz szukać w sobie coraz głębszej dla nich przestrzeni.
ZAPRASZAMY ZA ROK !